ağlaya ağlaya zar zor bırakmışım annemi. annem haftalarca kapıda dinlemiş benim ağlayışlarımı.sonuşta alışmışım. baktık kaçış yok mecburen alışacaksın.
arkadaşlarla kaynaştık çok kısa bir sürede. çocuktuk o zamanlar hiç kimsede kibir kırıntısı bile yok ne güzel...
derken 1-2 ay geçtikten sonra eve gelip
''anne galiba ben aşık oldum'' demişim :)
annem gülme krizine yakalanmış. babama söylemiş o da krizlerde...
anlaşılan bayaa eğlendirmişim onları :):):):):)
veda partisi hazırlamışız yıl sonunda. öğretmen bizi anlamış olucakki ve ya onada söyledim mi bilmiyorum. beni gelin o çocuğuda damat yapmış. dans filan etmişiz. resimler var elimde kanıt olarak :)
yalnız çocuğun yanında benim boyum dev gibi :)
filmlerde aşkı görüp bizde aşık olmuşuz o zamanlarda :)
düşünsenize daha 4.5 yaşındaymışım ben ya :)
çocukluk işte :):):):):):)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder