duygusal bir proje : joy session = neşe seansları

SARAH ERNHART bu ismi duydunuz mu ?

dün akşama kadar benimde böyle bir kadından haberim yoktu. dün gazeteleri okurken derinden etkilendiğim bir haberle karşılaştım. bu haberde abd'nin minneapolis kentinde yaşayan sarah ernhart adındaki kadının ölüm zamanı yaklaşan evcil hayvanların son anlarını ve sahiplerinin onlarla vedalaşmalarını fotoğrafladığı yazıyordu. çok içten , çok samimi bir proje. aklıma direk kurabiye'm (kaplumbağam) geldi. ne kadar duygusal anlar yaşıyolardır fotoğrafları çekilirken tahmin edebiliyorum. bende kurabiyemin fotoğraflarını çekmiştim doğal ortamına ( göle ) salarken. oradada çekmek istedim tam salarken ama dayanamazdım . bu yazıyı okuyunca keşke kurabiyemle yanyana son bir fotoğrafımız olsaydı diye düşündüm :(

alt taraftaki yazı bu konu ile ilgili internette bulduklarım. en alttada resimlerden örnekler...

ara ara hüzünlü de olsa keyifli okumalar :)

Evcil hayvan sahibi olan herkes, yıllarca evini ve hayatını paylaştığı bu kadim dostunu kaybedeceği günün korkusuyla yaşar. ölümcül bir hastalığa yakalanan veya çok yaşlandığı için ölüm zamanı yaklaşan evcil hayvanları ve onları son kez kucaklayan sahiplerini görüntüleyerek, bu duygusal karelere imza atıyor.Çekimlere başladığı 2010 yılından beri 100’ün üzerinde talep alan Ernhart’ın projesi o kadar popüler oldu ki, yakın zamanda bu çekimleri dünya çapında gerçekleştirecek başka fotoğrafçılarla bir işbirliği kurdu.

Fotoğrafçı, iş sırasında yaşadığı duygusal anları şöyle anlatıyor:
“Çekimler çok duygusal geçebiliyor. İnsanlar, hayatlarını paylaştıkları dostlarıyla vedalaşırken son derece hassas oluyor. Doğrusu bazı çekimlerde ben de oturup onlarla beraber ağladım. Aynı zamanda neşeli bir yanı da olabiliyor çünkü çekim sırasında birçok hayvan sahibi, onunla ilgili en sevdiği anıları hatırlayıp paylaşıyor. Bu da onların hayatlarını, dostluklarını objektiften daha güçlü yansıtabilmemi sağlıyor.” Neşe Seansları' anlamına gelen 'Joy Session' adını taşıyan çekimlerin isim öyküsü ise, Ernhart’ın 2009 yılına ait bir iş anısına dayanıyor. Arkadaşlarının hediye olarak bir fotoğraf çekimi ayarladığı hasta bir kadın olan Joan’ı çekmek üzere, kaldığı bakımevine giden Ernhart, dokunaklı bir hikayeyle karşılaşır. Hastalığının son evresinde bulunan Joan, bakım servisi kapsamında hergün, özel eğitimli bir köpeğin yardımından faydalanmaktadır. 'Joy' isimli bu siyah labrador, hayatının merkezine oturmuştur. O gün tanık olduklarını, “Kan şekeri ölçüm saatlerinden güvenliğine kadar her konuda inandığı Joy, Joan’in sırtını dayadığı en iyi dostu ve mutluluk kaynağı olmuştu. Karşımda üzerinde 'Joy' yazılı sweatshirt’üyle oturan kadın, ölmek üzereydi ama son derece mutluydu. Aralarındaki bağın derinliği beni çok etkiledi” diye anlatan fotoğrafçı, bugün yaptığı işin ilham kaynağının o gün olduğunu söylüyor.

“Bu çekimler gerçekten de besledikleri hayvanın, paylaştıkları zaman diliminde hayatlarına getirdiği ‘mutluluğu’, ‘neşeyi’ kutlamak isteyen insanlar için” diyor.