anne ol(ama)mak!!!

anne olmayı kaldıramayanlar var.
kendi çocuğum yok fakat bir bebekle (üstelik yeni doğmuş) 1 aydan fazla aynı çatı altında kalmışlığım var. az çok zor yanlarınıda biliyorum.
gece uykusuz kalmalar
bitmek bilmeyen ağlamalar
tekrar tekrar yemedi diye ısıtılan mamalar veya doysun diye saat başı emzirmeler
doyduktan sonra gaz çıkarma çabaları
...
kabul bunlar çok zor ama hiç birisi sana ona uyku ilacı vermeye , o masuma vurma vs. hakkı vermiyor.
ben bu uyku ilacı muhabbetinede yakinen tanığım. kaç kişi uykusuz kalıyormuş efendim veya rahat gezemiyormuş diye ilaç istemeye geldi. hepsini azarlayarak geri gönderdik.
bir şekilde böyle bebeklerini büyüten ama hala şikayetçi olan anneler var. çocuklarının hiçbir davranışından memnun olmayanlar. çocuklarını hiperaktif zannedenler. halbuki çoçukları sadece ''çocukluk'' yapıyor.
sokak ortasında pata küte döverler çocuğun neresine geliyor bakmadan. hele başlarına vurduklarında deliriyorum. ya kafaya 1 vuruşta 1000 beyin hücresi ölüyor!!!
ne yaptıklarını bilmiyorlar.
neye sahip olduklarının farkında değiller!!!