çok korktum çok...

bebeğimi sallamaya o kadar karşı bir insandım ki...
hamileyken yok ben asla sallamam.
ne ayakta mı yok daha neler çocuğu aptal yapamam bile bile ya...
ne battaniyeyle mi eee o dahada tehlikeli resmen sallarken havaya uçuruyorlar görüyorum ben asla...
asla asla asla...

ta ki bebeğim gaz sancısından tıkanana kadar. bir gece yok böyle olmayacak dedi annem ve ayağına aldı. tamam eyvallah bu kadarla kalsa iyi tam 1 ay sonra ayakta kesmedi gaz sancısını bu sefer anneme ben yalvardım anne battaniyeyle sallayalım mı ?

gün içinde fazla sallamamaya özen gösteriyorum ama heyheyleri geldi mi bir türlü susmuyor hep morarıyor ağlamaktan mecburen sallıyoruz bizde.

az önce yine salladım mecburen çünkü tam beş saatten beri uyumadı ve uyuyamadığı için ortalığı birbirine kattı ağlamaktan. babasıyla salladık tam ben hayatım yeter bu kadar odasına götürelim diyecektim ki elim kaydı !
bu anı ömrümden mümkünse silmek istiyorum ...
Allah tan verilen güç sayesinde çocuğu yere çok fazla çarpmadan neredeyse havada tuttum ama yüreğim yandı sanki :(
tabi selim'de çok ağladı yavrum...
çok korku zaar..

bir yanda selim ağlıyor bir yanda ben :(
babası yapma nevra diyor saçmalama bir şey olmadı işte çocuğa ama ben durduramadım bir türlü kendimi.

neyse şükür ki hiç birşey olmadan atlattık...
Allah a binlerce şükürler olsun ...

minik meleğimin eve ilk gelişi ve isim konması

hastane ortamından o kadar çok sıkıldık ki bir an önce eve gelmek istedik. tabii doktor izin vermeyince çıkışıma paşa paşa kaldık hastanede. neyse ki o mesut gün geldi ve evimize minik yavrumla döndüm:)

öğleden sonra anneannem , dedem ve teyzem geldiler İstanbul ' dan. hem bebeği görmeye hemde isim koymaya. dedem bebeğime ismini koyarken birde takma ad ekledi sultan :)

siz söylemezseniz söylemeyin ben ezanlanda okumayacağım ama sultan'ı da ekleyeceğim dedi. bizde birşey diyemedik. böylelikle benim oğlumun adı sultan ahmet selim oldu :)

her telefon açtığında ilk o soruluyor filan. hatta beni uyarıyor sakın yanında yatma , sakın bunu yapma , sakın şunu yapma diye.
dedem çok sevdi bu sultan ahmet selim 'i çokk :)

ahmet selim'e hazırlıklar yapmıştık bir zamanlar :)

selim'e hazırlık benim için çok heyecanlı bir alışverişti :)

karnımda büyüyen o müthiş varlık kendini hissettirmesiyle dünyam değişti. hep böyle derlerdide inanmazdım. inanın ki öyleymiş :)

onun için oda seçmek ,kıyafet seçmek , oyuncak seçmek dünyadaki en harika şey :)

tabii bütçeyide ayarlamak şart...
bebeğimin çoğu şeyini işteyken yani atılmadan 2 gün önce almıştım. hatta annem hala şöyle der canım iyikide almışız yoksa sen ödenmez diye çocuğa birşey alamazdık. bir bakımada öyle herşeyde bir hayır var derler ya doğru. ben işten çıktıktan sonra nerdeyse hiç bir şey almadım. anca mecburi şeyleri aldım. iyikide o zaman almışım yoksa evladımın hiç birşeyi olmıyacaktı. hee öylede büyümeyecekmiydi tabiiki büyeyecekti ama ne bileyim benim içimde uhte kalacaktı bir çok şey...
elimde avucumda ne varsa bozdurup borcumuzu ödüyoruz işte...
neyse kasvetli havadan kurtulalımda bebeğimin odasına göz atalım derim ben :)

odaları araştıra araştıra bir hal olan ben en sonunda hem çok uygun hemde bence çok güzel bir oda buldum. internette fiyatlar ayyuka , eee mağazalara gidiyorsun fiyatlar almış başını gitmiş. alt tarafı bir beşik en ucuzu 650 tl yuh yani. ben üstüne 100 tl daha koyarak oda aldım yahu.
ikea da hensvık modelini çok beğendim internette.sevgilim ve anneme de gösterdim onlarda çok beğendiler.  hemen annemle gidip baktık ve aldık.

içindeki nevresimimizi funna baby den aldım. oğluma oda yaparken konseptimizi kuzu olarak belirlemiştik ama nevresim takımını görünce çok beğendim ve konseptimiz kuzu ,bulut , yıldız oldu :)

gardırobun içini düzenlemek ayrı bir keyifti zaten :)
ilk koyduğumda bu kadar boştu yaklaşık bir hafta sonra doldu. hele mevlütten sonra saolsunlar gelen hediyelerle dolup taştı :)

bu da kitaplığımız ve alt değiştirme masamız . kitaplar benim çocukluğumun kitaplarıydı şimdi ahmet selim'e kaldı :)

bunların yeni hallerini başka bir yazıda paylaşırım...

 anneannesi de bunları ördü kuzucuğuma...

bir gün alışverişe gittiğinde annem bu çocuk çantasıyla döndü . annecim bak ne aldım dedi çocuk çantası hemde kapluşlu ne güzel dimi... gerçi bunu kullanmasına ooo daha çok vakit var ama annem dayanamamış almış :) bunu kullanacağı güzel günleri olsun inşallah :)

bunlarıda ben aldım oğluma ...
yakışıklı oğlum hep şık olsun diye :)

serra ablası da kuzu temamıza uygun bu çerçeveyi hediye etti bize şu an kitaplığımızın baş köşesinde duruyor :)

oğlum artık yukarıdaki kıyafetlerin içine oluyor :)
ve ben bunları gördükçe çokkk mutluyum :)
bu arada ahmet selim'e hala bir sürü hazırlık var :)

şanssız hamilecik :(

biraz şanssız bir kızım herhalde.
neden mi ?
işten çıkarıldım çünkü !!!
paraya ihtiyacımızın artacağı bu dönemde işsiz kalmak tarifsiz...

( yaklaşık 5 ay önce kadar işten çıkarıldım o zaman bloğuma yazamadığım için şimdi defterimden bloğuma geçiriyorum yazımı. )

kendimize yetecek kadar geçiniyorduk. lakin işsiz kalmamla birlikte tepetakla olduk diyebilirim.
eee bu hamile halimle kimse iş vermeyeceğine göre evdeyim. nasip böleymiş hayırlısı buymuş dedim elimde başka türlüsü gelmediki.

işten çıkarılmam ise şöyle oldu :
fabrikada hep bir dedikodu dönüyordu toplu çıkartma olacakmış diye herkes tedirgin tedirgin bekliyordu. bu dedikodular ayyuka çıkınca patron bizimle toplantı yaptı evet çıkartma olacak herkes kendine iş aramaya başlasın diye. ben nasıl üzüldüm bebeğim geliyor bir sürü masraf var eee zaten daha yeni evlendim kredi borcumuz var kafamda bu tilkiler dönüp duruyor. sonra patron sorusu olan varmı dedi bende hadi diğer işçiler kendilerine iş buldular ya hamileler ne olacak dedim bize kimse iş vermezki . patrondan gelen yanıt içimi serinletti hamileleri çıkartacak kadar adi ve şerefsiz değiliz o yüzden sen korkma hamileler işten çıkartılmıcak...
bende bu konuşmaya güvenerek hafta sonu çıktım bebeğim için gerekli ne varsa aldım. ikea dan bebeğime oda aldım. sonra hello baby mağazasından bebeğim için kıyafetler sağlık gereçleri aklınıza ne geliyorsa lazım olan aldım. nasıl olsa işten atılmıcam ya güvendim bir kere...
pazartesi işe bir geldim duydumki toplu çıkarım bugün olacakmış...
ismi okunanlar lütfen burada kalsınlar diğerleri işlerinin başına dendi :( içim bir kötü oldu :(
liste okunmaya başlandı ve ding dong benim ismimde okundu...
beynimden kaynar sular indi resmen...
onca insanın içinde ağlamamak için kendimi zor tuttum...
maddi durumumu bilenler geldiler yanıma üzülme diye...
eşime haber vermek için telefon açtım ve direk ağlamaya başladım zaten hemen anladı işten çıkarıldığımı. telefonda sırf ağlıyorum hiç konuşamadım. bir kaç dakika ağladıktan sonra hayatım lütfen beni güldürecek şeyler söyle hala işteyim herkesin içinde ağlamak istemiyorum diyorum ama bir yandanda ikigözüm iki çeşme...
neyse verdiler elimize kağıtlarımızı eşimin yanına zor attım kendimi eşimin yanına zor attım ağlaya ağlaya. eşim tam beni sakinleştirdi anneme haber vermek için aradım. anneciğimin sesini duyar duymaz yine krize girdim ağlamaktan. o gün ve yaklaşık 1 ay kadar aklıma geldikçe ağladım...

beni söz verdikleri halde hamile hamile işsiz bıraktılar ya diyecek bir şeyim yok...

bebeğim kısmetinle gelsin...

çok zor zamanlar bekliyor bizi ailecek ama umarım bunlarıda atlatırız...

doğum ...

13.10 2015

sevgili oğlum doğdu :)

lakin biraz fazla zor oldu !

ölüyorduk !!!

son anda kurtulduk... ŞÜKÜRLER OLSUN Kİ...

her ay kontrole gidiyoruz ya gayet normal oğulcuğum ama son zamanlarda açılma başlıyormuşya birde ufaktan ufaktan sancılar işte onlar bende hiç olmadı. doktorda bana herşey normal ama neden böyle anlamadım dedi. 1 hafta daha zaman tanıdı ve bu süre zarfında doğum olmazsa sezeryan dedi çünkü bebeğimin anca o zamana kadar suyu yetermiş. ama ben nasıl inat yapıyorum yok hayır illede normal doğum olacak benim çocuğum normal yollardan sağlıklı bir şekilde gelicek diye. doktorda bana canım ben beklemek isterim ama bebeğin suyu azalmış yoksa bebek riske girer dedi. öyle deyince çok korktum ! neyseki konuşarak ortak yolu bulduk...

doktorun dediği gün ayın 12. sinde pazartesi sabahı saat 06:00 da hastaneye yatış yapılacak ve suni sancı verilerek normal doğum yolu açılmış olacak. bende tamam dedim ve başladık gün saymaya ama doktorun dediği normal doğumu destekleyen ne hareketler ne yürüyüşler ne banyolar yaptım aklınız durur.bekle bekle bir türlü sancı gelmedi ve doktorun dediği gün ve saatte hastaneye yatış yaptım. yatış olduğu gibi hemen suni sancı verilmeye başladı ve bana bol bol yürümem tembihlendi.

ay ben ne güzel yürüyorum hiç oturmuyorum hatta çömelip kalkıyorum daha kolay açılma olsun diye. kolumda serum ben hop orada hop burada ...

anneme dedim ki annecim valla ben hiç birşey hissetmiyorum sanırım benim acı eşiğim yüksek ne güzel kolay olucak. öğlene kadarda gerçektende böyle gitti . öğleden sonra sancılar peş peşe gelmeye başlayınca ölücem zannettim. habire nst cihazına bağlayıp duruyorlar ve açılma varmı yokmu diye kontrol ediyorlar. akşama kadar sancı çekmeme rağmen 2cm açılmam vardı. doktor şok oldu bu kadar sürede daha fazla açılması lazımdı diye. bu sırada suyum ve nişanımda geldi. şimdi doktor demişti ya suyu az diye suyumda gelince korktuk acilen doktoru çağırttırdık ama doktor sonradan daha suyum olduğunu son ultrasonda herhalde bebeğin arkasında kaldığı için göremediği söyledi. neyse bebeğim sağlıklı olsunda ben çekerim bunları...

gece rahat uyuyayım diye gece 23:00 de suni sancıyı kestiler .  kestilerde ne oldu sanki uyuyabildim. bööö bööö bağırıyorum...

annemle eşim bana destek oluyorlar. canım annem ben bağırdıkça geliyor sırtıma belime mesaj yapıyor...

annem ve eşim bu böğürtülerimi hatıra olsun diye videoya aldılar şimdi seyrediyorum da ayyyy ne kötü...

tabi ben bu bağırtılarımı çok zannediyorum.

gece saat 05:00 da bir suni sancı daha taktılar bu sefer artık resmen öldüm gibi. kendimi yerden yere atıcaktım az kaldı. ölüyorum belim diye bağırmaktan . doktor habire geliyor bana kontrole açılma hala aynı. beni doğumhaneye aldılar çünkü devamlı iğne filan yapmaları gerekiyormuş. doğumhanede yalnız kalmak ne zormuş annemsiz,eşimsiz,desteksiz...

bana habire iğne veriyorlar sancının dozajını yükseltiyorlar ebeler geliyor ayy kızım halamı çekiyorsun yavrum diyorlar.

akşam üstü saat 16:30 da kızım doğum masasına gel de başlayalım seni kurtaralım , açılman normale geldi dedi. bende heveslendim yavrumu az sonra kucağıma alacağım diye.

doğuma geçtim başlattılar ıkındırtmaya . 2 gün suni sancı çektikten sonra ıkınmaya pek gücüm kalmamıştı ama kalan tüm gücümle ıkındım. tabii doktor yeterli görmedi ve iki ebe çağırdılar onlar karnıma baskı yapıyor ben ıkınıyorum bir yandanda o kadar canım yanıyorki ebelere bastırmayın diye avazım çıktığı kadar bağırıyorum.annem ve eşim kapıda dinledikçe ağlıyorlarmış :(

hatta bir ara o kadar kötü bağırmışım ki kapıdan geçen bir kadın benim için dua okumuş :(

bu bağırışlardan sonra doktorda dışarı çıkıp annemle eşime çıkıp doğum duaya kaldı elinizden geldiğince dua edin demiş.bu sırada benim yanaklarıma vuruyorlar bende merak etmeyin ben bayılmıcam çocuğumu doğurana kadar dedim. sonra ayağa kaldırdılar öyle doğurtturmaya çalıştılar. öylede olmadı bebeğimin başını tutuyorlar gerisi gelmiyor. acilen doktor artık öleceksiniz ben senden izin almıyorum sezeryana gidiyorsun dedi. çıkıp eşimden imza almışlar. ben burada çoğu şeyi hatırlamıyorum herhalde bayılıp bayılıp durdum. ameliyathaneye giderkenki düşüncem kesin ben ölücem bebeğimi kurtarmaya gidiyoruz hadi dayan kızım dedim kendi kendime.

sonra ameliyatta doktor epidural yapalım sen bunca şeyden sonra uyanamazsın narkozdan dedi fakat 3 adet epidural yapmışlar ama işe yaramamış bir baktım bana beyaz bir sıvı verdiler damardan ve ben gittim tabii.

neyse bunca şey çektikten sonra sonuç mükemmel bebeğimi aldım kucağıma :)

yavrum o bile benle birlikte çektiği için doğduğunda çok ağlamadığı için gözetim altına alınmış ben odaya çıktıktan 1 saat sonra yavrumu getirdiler :)

neyse bu  kadar doğum hikayesi yeter dimi...

bundan sonra normal yollardan açılma varsa normal doğuma evet ama yoksa o suni sancı denen illeti bir daha yemem aga :)