şanssız hamilecik :(

biraz şanssız bir kızım herhalde.
neden mi ?
işten çıkarıldım çünkü !!!
paraya ihtiyacımızın artacağı bu dönemde işsiz kalmak tarifsiz...

( yaklaşık 5 ay önce kadar işten çıkarıldım o zaman bloğuma yazamadığım için şimdi defterimden bloğuma geçiriyorum yazımı. )

kendimize yetecek kadar geçiniyorduk. lakin işsiz kalmamla birlikte tepetakla olduk diyebilirim.
eee bu hamile halimle kimse iş vermeyeceğine göre evdeyim. nasip böleymiş hayırlısı buymuş dedim elimde başka türlüsü gelmediki.

işten çıkarılmam ise şöyle oldu :
fabrikada hep bir dedikodu dönüyordu toplu çıkartma olacakmış diye herkes tedirgin tedirgin bekliyordu. bu dedikodular ayyuka çıkınca patron bizimle toplantı yaptı evet çıkartma olacak herkes kendine iş aramaya başlasın diye. ben nasıl üzüldüm bebeğim geliyor bir sürü masraf var eee zaten daha yeni evlendim kredi borcumuz var kafamda bu tilkiler dönüp duruyor. sonra patron sorusu olan varmı dedi bende hadi diğer işçiler kendilerine iş buldular ya hamileler ne olacak dedim bize kimse iş vermezki . patrondan gelen yanıt içimi serinletti hamileleri çıkartacak kadar adi ve şerefsiz değiliz o yüzden sen korkma hamileler işten çıkartılmıcak...
bende bu konuşmaya güvenerek hafta sonu çıktım bebeğim için gerekli ne varsa aldım. ikea dan bebeğime oda aldım. sonra hello baby mağazasından bebeğim için kıyafetler sağlık gereçleri aklınıza ne geliyorsa lazım olan aldım. nasıl olsa işten atılmıcam ya güvendim bir kere...
pazartesi işe bir geldim duydumki toplu çıkarım bugün olacakmış...
ismi okunanlar lütfen burada kalsınlar diğerleri işlerinin başına dendi :( içim bir kötü oldu :(
liste okunmaya başlandı ve ding dong benim ismimde okundu...
beynimden kaynar sular indi resmen...
onca insanın içinde ağlamamak için kendimi zor tuttum...
maddi durumumu bilenler geldiler yanıma üzülme diye...
eşime haber vermek için telefon açtım ve direk ağlamaya başladım zaten hemen anladı işten çıkarıldığımı. telefonda sırf ağlıyorum hiç konuşamadım. bir kaç dakika ağladıktan sonra hayatım lütfen beni güldürecek şeyler söyle hala işteyim herkesin içinde ağlamak istemiyorum diyorum ama bir yandanda ikigözüm iki çeşme...
neyse verdiler elimize kağıtlarımızı eşimin yanına zor attım kendimi eşimin yanına zor attım ağlaya ağlaya. eşim tam beni sakinleştirdi anneme haber vermek için aradım. anneciğimin sesini duyar duymaz yine krize girdim ağlamaktan. o gün ve yaklaşık 1 ay kadar aklıma geldikçe ağladım...

beni söz verdikleri halde hamile hamile işsiz bıraktılar ya diyecek bir şeyim yok...

bebeğim kısmetinle gelsin...

çok zor zamanlar bekliyor bizi ailecek ama umarım bunlarıda atlatırız...